Ontmoet: Huub Alberts
Huub Alberts kwam in 1980 in de Willem van Oranjestraat wonen. Daar woont hij nu - 45 jaar later - nog steeds.
Twee uurtjes huishoudelijke hulp per week. Meer heeft de 93-jarige Huub Alberts niet nodig. Hij doet de was en de strijk zelf, hij kookt zijn dagelijkse potje en tot voor kort stopte hij ook nog zijn sokken.
Verhuizen uit de Willem van Oranjestraat? Hij moet er niet aan denken. “Ik kan me hier best vermaken”, zegt hij met een grote glimlach.
“Als het geld op was, sprong alles uit!”
Toen Huub Alberts 45 jaar geleden in de Oranjebuurt neerstreek, waren de huurwoningen nog van de Sint Jozef Stichting, een van de voorlopers van Stadlander.
“Jan van Tilburg liep hier rond om de huurcentjes op te halen. Ik vroeg hem of ik er kon gaan wonen als mijn schoonmoeder vertrok. M’n schoonmoeder was een schat van een mens… Ze woonde hier vanaf 1935, toen deze huizen zijn gebouwd. Met m’n schoonvader en vijf kinderen. Voor het gas en licht moest je een dubbeltje en een kwartje in een meter stoppen. Als het geld op was, sprong alles uit!”
De oude garde
De wijk voelde vanaf het begin vertrouwd. Alberts steekt een duim in de lucht. “Zo’n wijk. Iedereen leefde buiten in de zomermaanden. We maakten muziek en dansten in de straat. Een van de buren zette de platenspeler gewoon buiten. Iedereen stond voor iedereen klaar. Het leek wel een familie.”
Alberts: “Nu zitten we nog wel op straat. Maar er is maar een klein groepje van overgebleven. De oude garde, een man of tien. Ach, joh, er is zó veel veranderd… De mensen zeggen nog wel goeiedag. Maar bij elkaar op de koffie gaan, dat doe je nog maar bij een enkeling.”
Het hele interview met Huub Alberts lees je in het Boei Bulletin!